Canto primero

Tomé un tren corriendo cuando tenía setenta años cumplidos

y cuatro días. Ya no aguantaba estar en la ciudad con todas

esas uñas delante de la boca.

Ahora estoy aquí en mi pueblo, con mi hermano.

Está lleno de casas vacías. De mil doscientos que éramos,

hemos bajado a nueve: yo que acabo de llegar,

Bina, Pinela el campesino, mi hermano que siempre está en

la vieja casa, Filomena con su hijo idiota, y tres jubilados que

siempre están sentados en las gradas de la plaza y que antes

eran zapateros.

Los otros se han ido quién sabe a dónde: América, Australia, Brasil,

donde Fafin el loco iba a cazar con un cuchillo y mató un jaguar pensando

que era un gato.

En mil novecienros veinte un grupo de mineros después de seis meses

de viaje con la cabera colgando de una barca para mirar la mar y el agua

de un río que nunca se acababa, llegaron a la Muralla China

que se había roto en muchos puntos y había necesidad de mano de obra.

Antes de desaparecer para siempre, el papá de Bina, quien estaba con ellos,

hizo llegar noticias una vez al año

que luego llamaron las cartas desde la China. En la primera preguntaba

acerca de una cabra que tenía ternperatura el día de su salida,

en la segunda dijo que se había comido una culebra,

en la tercera hablaba de una mujer que le pegaba los botones,

la cuarta estaba llena de garabatos como los que hacen las gallinas

en el lodo, para que entendieran que ya era chino

y que se le había olvidado todo, incluso las palabras,

Mis padres nunca se habían movído de su casa: mi papá

vendía carbón

y mi mamá sacaba cuentas en una hoja de papel amarillo.

Como no sabia leer ni escribir hacía unas líneas derechas

para la gente flaca y unas bolitas pata los clientes más gordos.

Los números los tenia dentro de su cabeza y cuando pagaban

los borraba con una cruz.

Aquí el aire es bueno y el agua anda por los cauces.

Nada de carros y los perros están tendidos en medio de las calles.


 

Cantèda pròima

Ò ciap un trèno in chéursa ch’éva stént’an finóid e qualar dè. A nun putéva

piò da stè in zità sa tótt cagli òngi davènti a la bòcca. Adès a so aquà te mi

paàis, da e’ mi fradèl.

L’è pin ad chèsi svóiti. Da meladusént ch’a sémmi, a s saura ardótt in nóv:

me ch’a so apéna arivàt, la Bina, Pinèla e’cuntadóin, e’mi fradèl che sta sémpra

tia chèsa vècia, la Filumèna se su fiul imbezéll e tri pensionèd ch’i sta disdài sòura

i scalóin dla piaza e che una vòlta i féva i calzulèr.

Ch’ilt i è andè chisà| duvò: Amèrica, Austraglia, in BrasóiI in dò che Fafin e’ mat

l’andéva a caza se curtél e l’à mazè un giaguaro credénd ch’e’ fóss un gat.

Te melanovzént e vóint una masa ad muradéur, dop a si mòis ad viaz sla tèsta

spindléun d’una bèrca a guardè Faqua de’ mèr e pu quèla d’un fiómm ch’u n finéva

mai, i è arivàt ma la Muraia Cinàisa ch’la s’éra rotta dimpartótt e u i èra bsògn dal mèni

di puràz. Pròima da sparòi de tòtt e’ ba dla Bina ch’l’éra sa lòu l’à fat avài nutóizi un

an par cl’èlt che pu i li cèma «al lèttri da la Cina». Tla próima e’ dmandéva d’una chèvra

ch’l’éva la févra e dè ch’l’éra partói.

tla sgònda l’à détt ch’l’éva magnè una béssa, tla tèrza e’ parléva d’una dona ch’la

i tachéva i butéun, la quèrta la èra pina ’d scarabócc comè ch’e’ fa al galóini te pantèn,

par fé capói che ormai l’éra un cinàis e u s’éra scórd iniquèl, ènea al paròli.

I méi i n s’éra mai móss da chèsa: e’ mi ba e’ vendéva e’carbòun e la mi ma la tnéva i

chéunt s‘un fòi ad chèrta zala. Dato ch’la n savéva nè lèz e nè scróiv la féva dal róighi

dréti par la zénta mègra e di tónd par i cliént piò gras. I nómar la i tnèva dróinta la su tèsta

e quand ch’i paghéva la i scanzléva s’una cròusa. Aquà l’aria la è bòna e l’aqua la va pri

fòss, machini gnént e i chèn ì sta stugléd te mèz dla strèda.

 

 

 

 

Tonino Guerra

La miel. Poema

Canto primero

Traducción de Stefano Strazzabosco

Ediciones Sin Nombre

México, 2004


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0 comentarios

Enviar un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

Te puede interesar

eternidad

 

La vida vibrante entrando a borbotones; barriendo toda duda.

seis de corazones

 

Pero si lo piensas
con ese amor que sigue latiendo, cuando
el corazón deja de latir