[ezcol_1half]         

mapa

Plano como la mesa

Sobre la que se extiende.

Bajo él nada se mueve

Ni busca una salida.

Sobre él mi humano aliento

No crea remolinos de aire

Y deja en paz

Toda su superficie.

Sus llanuras y valles siempre son verdes,

Sus mesetas y montes, amarillos y ocres,

Y los mares y océanos de un azul amigable

En sus desgarradas orillas.

Aquí todo es pequeño, cercano y accesible.

Puedo con el filo de la uña aplastar los volcanes,

Acariciar los polos sin gruesos guantes;

Puedo con una mirada

Abarcar cualquier desierto

Junto a un río que está justo ahí al lado.

Las selvas están marcadas con algunos arbolitos

Entre los que sería difícil perderse.

Al este y al oeste,

Sobre y bajo el ecuador,

Un espacio sembrado de un silencio absoluto

Y en cada oscura semilla

Hay gente viviendo tan tranquila.

Fosas comunes y ruinas inesperadas,

De eso nada en esta imagen.

Las fronteras de los países son apenas visibles,

Como si dudaran si ser o no ser.

Me gustan los mapas porque mienten.

Porque no dejan paso a la cruda verdad.

Porque magnánimos y con humor bonachón

Me despliegan en la mesa un mundo

No de este mundo.

  [/ezcol_1half] [ezcol_1half_end]    

mapa

Plaska jak stól,

Na którym polozona.

Nic sie pod nia nie rusza

I ujscia sobie nie szuka.

Nad nia – mój ludzki oddech

Nie tworzy wirów powietrza

I cala jej powierzchnie

Zostawia w spokoju.

Jej niziny, loliny zawsze sa zielone,

Wyzyny, gory, zolte i brazowe,

A morza, oceany to przyjazny blekit

Przy rozdzieranych brzegach.

Wszystko tu make, dostepne i bliskie.

Moge koncem pznokcia przyciskac wulkany,

Bieguny glaskac bez grubych rekawic,

Moge jednym spojrzeniem

Orgarnac kazda pustynie

Razen z obecna tuz tuz obok rzeka.

Puszcze sa oznaczone kilkoma drzewkami,

Miedzy ktorymi trudno by zabladzic.

Na wschodzie i zachodzie

Nad i pod równikiem –

Cisza jak makiem zasial,

A w kaidym czarnym ziarnku

Zyja sobie ludzie.

Groby masowe i nagle ruiny

To nie na tym obrazku.

Grnice krajów sa ledwie widoczne,

Jakby wahaly sie – czy byc czy nie byc.

Lubie mapy, bo klamia.

Bo nie daja dostepu napastliwej prawdzie.

Bo wielkodusznie, z poczciwym humorem

Rozposcieraja mi na stole swiat

Nie a tego swiata.

[/ezcol_1half_end]

 

 

 

Wislawa Szymborska

Mapa

Poesía no completa

Fondo de Cultura Económica

2012

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

0 comentarios

Enviar un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

Te puede interesar

eternidad

 

La vida vibrante entrando a borbotones; barriendo toda duda.

seis de corazones

 

Pero si lo piensas
con ese amor que sigue latiendo, cuando
el corazón deja de latir