–

–

–
Φωνές

–

–

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες

εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι

για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·


κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.

–
Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν


ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας –


σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

–

–

69 (2)
–
voces
–
(1904)
–
Voces imaginarias y amadas

de aquellos que murieron o de aquellos que están,

como los muertos, perdidos para nosotros.

A veces nos hablan en sueños;

a veces, en su imaginación, las oye el pensamiento.

–
Y, con su sonido, retornan por un instante

ecos de la poesía primera de nuestra vida—

como música que, en la noche, se extingue lejana.

–
Constantino Cavafis


Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
–
Voces

Poesía completa de C. P. Cavafis

Traducción del griego: Pedro Bádenas de la Peña

Alianza tres

Madrid 1991

cavafis.compupress.gr
–