–

–

–

–

“κεριά”

–

–

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

–

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

–

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

–

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

–

–

Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης – 1889

velas

–

–

Los días por venir se alzan ante nosotros
lo mismo que una hilera de velas encendidas,
doradas, cálidas, vivaces velas.

–

Los días que han pasado quedan atrás,
triste fila de velas apagadas;
aún echan humo las que están más cerca,
velas frías, gastadas y abatidas.

–

No quiero contemplarlas: me da pena su forma,
y también recordar su luz en el principio.
Yo miro hacia delante, a mis velas encendidas.

–

No quiero volverme y ver, con un escalofrío,
cuán rápido crece la fila oscura,
cuán rápido las velas agotadas se multiplican.

–

–

C.P. Cavafis – 1899

–

–

–

–

–

“Poemas canónicos” – 1895-1915 Recogido en C.P. Cavafis –

Poesía Completa Traducción de Juan Manuel Macías Ed. Pre-Textos 2015

trianarts.com

–

–

–

–

–

–

–

–

–

–

–