–

–

–
Μια νύχτα
–

–
Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,

κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.

Απ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,

το ακάθαρτο και το στενό. Από κάτω

ήρχονταν η φωνές κάτι εργατών

που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.

Κ’ εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι 


είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη 


τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης –


τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα


που γράφω, έπειτ’ από τόσα χρόνια!, 


μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.

–

–

35 (53) 

–
una noche

–
(1915)

–

Era pobre y sórdida la alcoba,

escondida encima de la equívoca taberna.

Desde la ventana se ve.a el callejón

sucio y estrecho. De abajo

subían las voces de unos obreros

que jugando a las cartas mataban el tiempo.

Y allí, en una cama mísera y vulgar

poseí el cuerpo del amor, poseí los labios

sensuales y sonrosados por el vino—

sonrosados de tanto vino que incluso ahora,

cuando escribo, después de tantos años,

en mi casa solitaria, vuelvo a embriagarme.

–

–

Constantino Cavafis



Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

–

Poesía completa de C. P. Cavafis

Traducción del griego: Pedro Bádenas de la Peña

Alianza tres

Madrid 1991

–