[ezcol_1half]       

grises

Observando un ópalo medio gris

he recordado dos hermosos ojos grises

que vi; hará unos veinte años…

Durante un mes nos amamos.

Luego se marchó, creo que a Esmirna,

a trabajar allí, y no volvimos a vernos.

Se habrán afeado -si es que vive- los ojos grises,

se habrá ajado el hermoso rostro.

Memoria mía, lo que puedas de mi amor aquel,

lo que te sea posible, tráemelo de vuelta esta noche.

 [/ezcol_1half] [ezcol_1half_end]    

Γkpiza

Κυττάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο

θυμήθηκα δυό ωραία γκρίζα μάτια

που είδα: θα’ναι είκοσι χρόνια πριν…

Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.

Έπειτα έφυγε, θαρρώ στη Σμύρνη,

για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε.

Θ’ασχήμισαν-αν ζει- τα γκρίζα μάτια:

θα χάλασε τ’ωραίο πρόσωπο.

Μνήμη μου, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,

ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψι.

[/ezcol_1half_end]

 

 

 

 

 

 

 

 

Κ. Καβάφη

Constantino Cavafis

66, 1917

grises

personal.us.es/raquel/grimod_liter6

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

0 comentarios

Enviar un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

Te puede interesar

eternidad

 

La vida vibrante entrando a borbotones; barriendo toda duda.

seis de corazones

 

Pero si lo piensas
con ese amor que sigue latiendo, cuando
el corazón deja de latir