–

–

Mέρες του 1901

–

Τούτο εις αυτόν υπήρχε το ξεχωριστό,

που μέσα σ’ όλην του την έκλυσι

και την πολλήν του πείραν έρωτος,

παρ’ όλην την συνειθισμένη του

στάσεως και ηλικίας εναρμόνισιν,

ετύχαιναν στιγμές — πλην βέβαια

σπανιότατες — που την εντύπωσιν

έδιδε σάρκας σχεδόν άθικτης.

–

Των είκοσι εννιά του χρόνων η εμορφιά,

η τόσο από την ηδονή δοκιμασμένη,

ήταν στιγμές που θύμιζε παράδοξα

έφηβο που —κάπως αδέξια— στην αγάπη

πρώτη φορά το αγνό του σώμα παραδίδει.

–

Días de 1901

–

Esto era lo que había de excepcional en él:

a pesar de su vida disoluta,

de su larga experiencia del deseo

y de la habitual correspondencia

con que en él se mostraba la actitud y la edad,

había insólitos momentos,

ciertamente muy raros, en que daba

la impresión de una carne casi intacta.

–

La belleza de sus treinta y cinco años,

que tanto en el placer fuera probada,

recordaba de pronto paradójica

la de un adolescente que con cierta torpeza

por vez primera su intocado cuerpo abandona el amor.

–

Constantino Cavafis

–

Días de 1901

Poesías completas

edición 19ª

Hiperión 1997

Madrid

Traducción de José Ángel Valente

–