[ezcol_1half]       

grises

Observando un ópalo medio gris

he recordado dos hermosos ojos grises

que vi; hará unos veinte años…

Durante un mes nos amamos.

Luego se marchó, creo que a Esmirna,

a trabajar allí, y no volvimos a vernos.

Se habrán afeado -si es que vive- los ojos grises,

se habrá ajado el hermoso rostro.

Memoria mía, lo que puedas de mi amor aquel,

lo que te sea posible, tráemelo de vuelta esta noche.

 [/ezcol_1half] [ezcol_1half_end]    

Γkpiza

Κυττάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο

θυμήθηκα δυό ωραία γκρίζα μάτια

που είδα: θα’ναι είκοσι χρόνια πριν…

Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.

Έπειτα έφυγε, θαρρώ στη Σμύρνη,

για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε.

Θ’ασχήμισαν-αν ζει- τα γκρίζα μάτια:

θα χάλασε τ’ωραίο πρόσωπο.

Μνήμη μου, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,

ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψι.

[/ezcol_1half_end]

 

 

 

 

 

 

 

 

Κ. Καβάφη

Constantino Cavafis

66, 1917

grises

personal.us.es/raquel/grimod_liter6

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

0 comentarios

Enviar un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

Te puede interesar

la no vida

 

sin espacio para la expresión
del dolor, —como hacen los artistas.

 

es posible

 

Es fácil y probable,
que al pasar los años, se desconozcan

 

belleza

 

Era tan guapa
que no llamaba
la atención