[ezcol_1half]       

O principe e a anduriña
Fará pedazos o meu corazón,
pero non espero máis.
As árbores tremeran,
detrás de cada folla adiviñarei un páxaro
coa sua mesma cara,
o sustento chegará por bocas inimigas,
rulas piadosas enviarán mensaxes.
En cada tronco e en cada pola
atoparei una sinal ameazante ou propicio.
Esquecerei o deber, esquecerei os amigos,
as cousas por facer iranse amoreando
e quedando atrás a caza o o voo.
Adelgazarei,
chegará o día de emigrar á calor
e non me atopará a xefa da escadra,
retrasarei os plans da coletividade
e da xeoloxía.
A ciencia deterase nun pozo de dúbidas por min,
e eu quedarei detrás.
Pero non espero máis:
fará pedazos o meu corazón.
 –

  [/ezcol_1half] [ezcol_1half_end]   

 
el príncipe y la golondrina
 
Hará pedazos mi corazón,
pero no espero otra cosa.
Tiritarán los árboles,
detrás de cada hoja adivinaré un pájaro
con su misma cara,
 –
el sustento me llegará por bocas enemigas,
tórtolas piadosas enviarán mensajes,
en cada tronco y cada rama
encontraré una señal amenazante o propicia,
me olvidaré del deber, olvidaré a los amigos,
las cosas por hacer se irán acumulando
y quedando atrás la caza y el vuelo.
Adelgazaré,
llegará el día de emigrar al calor
y no me encontrará la jefa de escuadra,
retrasaré los planes de la colectividad
y la geología.
La naturaleza se detendrá en un pozo de dudas por mí,
y yo me quedaré atrás.
Pero no espero más:
hará pedazos mi corazón.

[/ezcol_1half_end]



Luisa Castro
 
en gallego de: una habitación desordenada
[unsantanderposible.blogspot]
en castellano de: fábrica de palabras
[diversiacollects.blogspot]
 
EL SECRETO DE LA LEJIA 1

EL SECRETO DE LA LEJIA 1


 

 

 

 

 

0 comentarios

Enviar un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

Te puede interesar

la no vida

 

sin espacio para la expresión
del dolor, —como hacen los artistas.

 

es posible

 

Es fácil y probable,
que al pasar los años, se desconozcan

 

belleza

 

Era tan guapa
que no llamaba
la atención